اثربخشی روش درمانی پاسخ محور بر میزان سؤال پرسیدن کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم: پژوهش مورد منفرد
Authors
Abstract:
Objectives One of the prevalent problems in children with autism spectrum disorder is that they face problem related to social initiation and initiation in questions asking. The present study aimed to investigate the effectiveness of the Pivotal Response Treatment on the degree of question-asking of children with autism spectrum disorder. Methods The research population included all children with autism spectrum disorder who were referred to the Omid Bavar Institute for Counseling and Treatment of Autism in Tehran. Accordingly, three children below 6 years were selected as the sample using purposive sampling. The research method was a single subject with an A-B design. To conduct the research, after the position of baseline, intervention started and during 12 sessions, training "how to ask" was presented to the subjects using Pivotal Response Treatment . The dependent variable (improving Question-Asking) was measured attentively by two observers. Results After visual analysis of the charts of data, the intervention in the three subjects was found to be effective. The percentage non-coverage data in the two situations of baseline and intervention was 83%, 100% and 67% respectively. Conclusion Regarding the significance of initiation in Question-Asking, it is suggested that this method should be applied in treatment centers for children with autism spectrum disorder.
similar resources
تاثیر آب درمانی بر میزان پرخاشگری کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم: پژوهش مورد منفرد
مقدمه و اهداف یکی از مشکلاتی که کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم با آن مواجهاند، پرخاشگری است که روند آموزش و توانبخشی آنها را با مشکل مواجه میکند و موجب تأخیر در کسب مهارتهای رشدی میشود. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آبدرمانی بر میزان پرخاشگری کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم میباشد. مواد و روش ها پژوهش حاضر از نوع مورد منفرد با طرح ABA است. جامعه آماری شامل کلیه کودکان دارای...
full textاثربخشی مداخله زودهنگام مبتنیبر والدین بر میزان توجه اشتراکی (پاسخدهی) کودکان پیشدبستانی دارای اختلال طیف اوتیسم: پژوهش مورد منفرد
Objective Joint attention refers to person’s ability in focusing on the present information in his or her visual attention, along with existing information on other’s visual attention. In this process, 2 people actively pay attention to a thing, situation, or event. Defects in joint attention is considered one of the first diagnosable signs in children with autism spe...
full textاثربخشی رویکرد مؤلفههای پنجگانه بر مشکلات رفتاری نوجوانان دارای اختلال طیف اوتیسم: پژوهش مورد منفرد
چکیدههدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رویکرد مؤلفههای پنجگانه بر مشکلات رفتاری نوجوانان دارای اختلال طیف اوتیسم انجام گرفت.مواد و روش: روش پژوهش حاضر از نوع مورد منفرد با طرح A-B است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه نوجوانان دارای اختلال طیف اوتیسم در شهر اصفهان بودند. نمونه پژوهش 3 نوجوان دارای اختلال طیف اوتیسم بودند که به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقیاس تشخیص اختلال طی...
full textاثربخشی مداخله زودهنگام مبتنی بر والدین بر میزان توجه اشتراکی (پاسخ دهی) کودکان پیش دبستانی دارای اختلال طیف اوتیسم: پژوهش مورد منفرد
هدف توجه اشتراکی، به توانایی فرد در تمرکز بر اطلاعات موجود در کانون توجه دیداری خویش، به موازات اطلاعات موجود در کانون توجه دیداری فرد دیگر اشاره دارد. در این جریان، دو نفر فعالانه توجه خود را معطوف یک شی ء، موقعیت یا رویداد می کنند. نقص در توجه اشتراکی یکی از اولین نشانه های قابل تشخیص در کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم به شمار می رود. این مهارت تأثیر بسیاری بر رشد و تحول مهارت های زبانی، شناخت...
full textبررسی تأثیر آموزش توجه اشتراکی بر میزان آغازگری-پاسخدهی اجتماعی کودکان دارای اختلال اوتیسم: پژوهش مورد منفرد
هدف: اختلال اوتیسم مشکلات زیادی را برای کودک ایجاد میکند. آغازگری -پاسخدهی اجتماعی، یکی از این مشکلات است که تأثیر قابل توجهی بر مهارتهای رشدی و تحولی کودک دارد. با توجه به این، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش توجه اشتراکی بر میزان آغازگری-پاسخدهی اجتماعی کودکان دارای اختلال اوتیسم انجام گرفت. روش بررسی: جامعه آماری شامل کلیه کودکان دارای اختلال اوتیسم در شهر اصفهان بود. از آنجا که پژوه...
full textاثربخشی طرحواره درمانی ذهنیتمدار بر عزت نفس افراد دارای اختلال شخصیت خودشیفته: پژوهش مورد منفرد
پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثربخشی طرحوارهدرمانی ذهنیتمدار بر عزتنفس آشکار و ناآشکار مبتلایان به اختلال شخصیت خودشیفته انجام شد. در این پژوهش از طرح تجربی موردمنفرد از نوع خطپایه چندگانه استفاده گردید. نمونه این مطالعه شامل 3 مورد از مراجعه کنندگان به کلینیک مشاوره در شهر قزوین در سال 1395بودند که به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. به این صورت که پس از پاسخگویی به سومین نسخه پرسشنامه بال...
full textMy Resources
Journal title
volume 22 issue 3
pages 176- 187
publication date 2016-11
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
No Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023